Weekverslag 2

1-10-2008
Vandaag zijn we op de fiets naar het internetcafé geweest. Dit is niet zo moeilijk zou je zeggen, maar we zitten hier wel in Suriname en hier wordt links gereden, ook op de fiets! Ook niet zo moeilijk zou je zeggen, mits er niet bijna overal eenrichtingswegen zijn. Best gevaarlijk dus af en toe werden opgeschrikt door enorme toeterende vrachtwagens, bussen en rakelings voorbij rijdende auto’s.

’s Avonds uit eten bij de Italiaan, waar we allemaal een heerlijke pasta op hebben.
Toen we op straat op taxi Brian stonden te wachten, kwamen er allerlei busjes en auto’s voorbij. Per ongeluk steekt Marijke haar hand uit en ja hoor, een bus stopt, met de verwachting dat we instappen. ‘Marijke! Die bus stopt voor jou! Ga dan zeggen dat we niet mee hoeven!’ ‘Nee joh, dat is niet voor mij’. Gelukkig was daar de portier van de Italiaan, die zo vriendelijk was om de bus te vertellen dat we niet mee hoefden. Daar kwam Marijke weer mooi onderuit. Terwijl dat Yvon het de vorige keer zelf op moest lossen!

2-10-2008
Om 7 uur opstaan en allemaal onze rode polo’s aan! De eerste stagedag is begonnen! We hebben eerst kennis gemaakt met het hoofd van de school. Ze vond het erg fijn dat we allevier dezelfde kleren droegen, omdat we zo herkenbaar zijn voor de kinderen en leerkrachten.
De dag begon met de vlaggenparade, een gebruik dat elke ochtend terugkeert. Terwijl de Surinaamse vlag door 3 kinderen wordt gehesen, wordt het volkslied in gebarentaal gezongen. Heel mooi om te zien hoe vooral de jonge kinderen hun best doen om het zo goed mogelijk te doen. De oudere kinderen kennen het na al die jaren ondertussen wel en doen iets minder hun best. De opkomst van kinderen was heel laag, omdat veel kinderen uit het binnenland moeten komen en waarschijnlijk pas maandag of zelfs pas dinsdag aanwezig zullen zijn.

Na de vlaggenparade hebben we een rondleiding gehad van Marci, de audicien op de school. Een hele aardige vrouw, waar we nog veel contact mee zullen hebben, vooral omdat onze behandelkamer grenst aan die van haar. Erg handig wanneer we vragen hebben!

Omdat er tot nu toe telkens maar twee studenten hier stage gelopen hebben, hadden we een behandelkamer te weinig. Maar dat werd snel opgelost. Ilona en Carlijn hebben een lokaal aan de zijde van de hogere klassen, omdat zij de oudere kinderen zullen behandelen. Yvon en ik gaan de kinderen van 4 tot ongeveer 9 jaar behandelen. Er is nog best veel materiaal aanwezig, dit hadden we niet verwacht. We hadden onze koffers volgestopt met materiaal en zaten daardoor bijna allemaal over ons gewicht heen, maar nu hebben we in ieder geval genoeg.
Gelukkig is er een computer met internet in onze behandelkamer aanwezig, zodat we niet meer elke keer naar het internetcafé hoeven.
De leerkrachten zijn stuk voor stuk aardig en enthousiast over wat we gaan doen, waardoor wij nog enthousiaster worden om de kinderen te gaan behandelen. De gebaren die gebruikt worden zijn heel anders dan die wij hebben geleerd en daardoor is het nu nog erg moeilijk om een echt gesprek met de kinderen te hebben, maar vriendelijk lachen en zwaaien is vaak al genoeg om een grote glimlach op hun gezichten te creëren.

3-10-2008 23.00 lokale tijd
Vandaag zijn we even naar stage geweest om wat dingen te regelen voor de aankomende weken. Ilona en Carlijn hebben hun lokaal ingericht, om hem logopedievriendelijk te maken. We zijn de klassen rondgegaan om met de leerkrachten af te spreken wanneer we in hun klas kunnen observeren. Dit is wat we namelijk de komende twee weken zullen doen. We gaan in alle klassen de kinderen observeren om een zo goed mogelijk beeld van ze te krijgen en samen met de leerkrachten te kunnen besluiten welke kinderen er het hardst logopedie nodig hebben. Ook zullen we in deze weken de gebaren wat beter onder de knie krijgen.
Eén van de leerkrachten heeft ons vieren uitgenodigd om zondag 12 oktober mee te gaan naar plantage Rust & Werk. Hier wordt nog het traditionele afsluitingsfeest van de Ramadam gevierd en dit schijnt erg gezellig te zijn. Iedereen komt bij iedereen en eten staat centraal. Dit zagen we wel zitten en we gaan dan ook zeker mee! Op deze manier krijg je tenminste echt iets van de Surinaamse cultuur mee.

Vanmiddag zijn Yvon en Ilona naar de stad geweest om cadeautjes te kopen voor Carlijn en Marijke. Carlijn is namelijk 6 oktober jarig en Marijke de 9e. Ze bleven wat langer weg dan verwacht, omdat ze de slager (weer) niet konden vinden. Bezweet en dorstig kwamen ze thuis, maar wel met vlees en cadeautjes!
Dinsdag zijn we uitgenodigd op een verjaardag van een Surinaams meisje, die Ilona weer via via kent.
Volgende week staat dus in het teken van feest, 4 van de 7 dagen!

4-10-2008
Vandaag stond de dierentuin op het programma: Paramaribo Zoo. In de Wereldwijzer stond dat men er niet teveel van moet verwachten. We gingen er dan ook met lage verwachtingen heen. Uiteindelijk begrepen we ook waarom: sommige hokken stonden leeg, van bijna elk dier was er maar één, en de apen zaten in enorm kleine hokken. Maar toch was het de moeite waard, we hebben mooie dieren gezien, de omgeving was erg mooi en we hebben lol gehad om Yvon die goed met de apen kon communiceren (eigen woorden).

Lekker op de fiets weer naar huis. ’s Avonds heerlijk Aardappel Anders gegeten, dat ging er wel in!
Marijke en Yvon zijn samen met Celine en Tessa, twee meiden die ook op de boottocht waren, uitgeweest naar (wederom) Zsa Zsa Zsu. Helaas ging de entree niet helemaal zonder slag of stoot…Marijke had namelijk de verkeerde slippers aan! Boos weer terug naar huis, gelukkig was Brian nog in de buurt. Andere slippers aan en hup weer terug naar de club. Weer werden haar slippers goed bekeken, maar dit keer kreeg ze groen licht (als dat niet het geval was, zou ze ook niet meer terugkomen!). Uiteindelijk is het een hele leuke avond geworden. Jaja, Marijke heeft gedanst met een rasta hoor Elise ;) Om 5 uur in bed gekropen…

5-10-2008 21.00 lokale tijd
Jammer genoeg om half 9 weer wakker. Marijke heeft al een aantal dagen ontzettend slecht geslapen door de jeuk van de muggenbulten, er zitten er zo 30 á 40 op elk onderbeen. Door de jeuk ziet ze het elk uur in de nacht worden. Niet alleen dat, maar ook het feit dat het er belachelijk uitziet, maakt het dat Marijke die muggen nu echt heel erg zat is! ‘Niet krabben!’ is iets wat ze elke dag van meerdere mensen hoort, maar dat is niet zo makkelijk als het voelt of er honderden kleine beestjes op je benen lopen.
Yvon hield het vanochtend langer uit in bed, die werd ‘pas’ om half 12 wakker.
We zijn vanmiddag naar het internetcafé geweest en hebben eindelijk foto’s op de site kunnen zetten. Wij vinden het leuk om jullie te laten zien hoe het hier is.

Net terug van het eten bij d’Optimist. Nu proberen goed te slapen, want morgen is er een jarig!

6-10-2008 21.30 lokale tijd
Vanochtend vroeg opstaan om Carlijn met ballonnen en feesthoedjes op een feestelijke manier te wekken. Verbaasd en enigszins geschrokken werd ze wakker.
We hebben vandaag in twee klassen geobserveerd, vooral hoe de kinderen met elkaar communiceren en welke gebaren er door hen en de leerkrachten gebruikt worden. Erg interessant en leuk om te zien. De kinderen onderling gebaren heel snel en daar is vaak geen draad aan vast te knopen, maar de leerkrachten doen het (gelukkig) langzamer.
’s Avonds hebben we met Carlijn buiten nog even met een aantal kinderen ‘gepraat’. Het blijft lastig en er is regelmatig miscommunicatie, maar het is een enorme uitdaging en die miscommunicatie is soms ook juist heel grappig!

7-10-2008 23.00 lokale tijd
Vandaag zijn Yvon en Marijke op aanraden van een leerkracht naar de dokter geweest voor de muggenbulten van Marijke. Ze heeft er zoveel last van en slaapt er al een tijdje heel slecht door. Dokter in Suriname = geen succes! Wachten, wachten, wachten...2,5 uur. Maar gelukkig wel met resultaat: een zalfje en tabletten. Dit moet de jeuk verminderen en ontstekingen tegengaan. Na de dokter moesten we nog naar de apotheek voor de medicijnen. Je moet er eerst langs 3 gaan voordat je eindelijk je medicijnen hebt. Als een gek terug naar huis geracet, omdat we om 7 uur opgehaald werden voor de verjaardag van een achternichtje (of zoiets) van Ilona. Maar we hadden het kunnen weten, 7 uur is hier geen 7 uur maar half 8. Hadden we toch iets rustiger kunnen doen!

Verjaardag was gezellig, ontzettend veel mensen. De vrouw des huizes staat de hele avond in de keuken lekker eten te bereiden. We waren allemaal moe en zijn niet al te laat weer naar huis gegaan.

Het verhaal is toch weer iets langer geworden dan we dachten...

liefs en een dikke brasa van ons!