Eerste dagen Suriname

Aankomst 23-9-2008
21.15 lokale tijd

Wooow…wat een indrukken! We zijn net aangekomen en hebben nu al een hoop meegemaakt. De eerste enorme buidelrat is al gespot, het eerste ongeluk was al bijna geschied en de eerste volksverhuizing is ook al gebeurd. Maar om het verhaal voor jullie een beetje begrijpelijk te maken zullen we bij het begin beginnen.
Vanochtend om half 8 van huis vertrokken. Nu ging het echt beginnen. De familie en vrienden van Ilona en Carlijn waren al eerder op Schiphol. Yvon en Marijke stonden natuurlijk weer in de file. Inchecken, afscheid nemen (niet te lang, wordt het niet makkelijker van), en op naar de juiste gate!
De vliegreis viel alles mee. De eerste maaltijd was nog lekker ook, maar die daarna…geen succes (understatement). Aangekomen op de Zanderij konden we eerst nog in een lange rij staan om ons zelf ‘aan te geven’ als toeristen/stagiaires. Een niet al te vriendelijke man in het hokje heeft ons Suriname ingelaten. Wachten op de koffers…wachten, wachten,, wachten, iets wat we de komende 3 maanden nog wel meer zullen doen!
En dan de Zanderij uitlopen, een massa van mannen die wachten op de toeristen. Plotseling is daar Wim, de man die Ilona via via heeft leren kennen en die zo aardig was om ons met 2 auto’s naar de Kennedy Stichting te brengen. Eén en al enthousiasme tijdens het vertellen over het mooie Suriname tijdens de rit langs indianenhuisjes, enorme villa’s, krotten en talloze moskeeën . En wat een natuur! Groen, bosrijk, mangobomen, het leek alsof we in een tv-programma zaten. We keken onze ogen uit, en Wim maar doorkletsen…
Met de warmte viel het ook mee, het had namelijk net geregend. Maar in de loop van de avond merkten we dat je alles inderdaad traag moet doen in dit land. Het zweet staat je al snel op je rug!
Aangekomen bij de Kennedy Stichting kregen we steeds meer slaap, niet gek na zo’n dag. Maar Wim was nog niet van plan om weg te gaan hoor, die vond het wel gezellig met vier meiden. Bij binnenkomst in het huis was al snel duidelijk dat er een kleine verhuizing ging gebeuren. De grootste slaapkamer is namelijk beneden en de andere drie boven. Dat zou betekenen dat één van ons alleen beneden zou liggen…no way! Gezelligheid kent geen tijd, Yvon en Marijke gaan gewoon met z’n tweeën op die grote kamer liggen, dus een bed van boven naar beneden sjouwen. Eén klein probleempje: er hangt maar één ophangding voor de klamboe en dat gaat een beetje moeilijk met twee bedden. Meester Abrahans (de conciërge van de Stichting) deed een poging om iets op te hangen maar al snel bleek dat de hoogte tussen hem en het plafond iets hoger was dan hij op het minikeukentrapje zou bereiken. Helaas , Marijke slaapt de eerste nacht zonder klamboe. Wel ingesmeerd met DEET troep (stinkt behoorlijk), maar dus niet geheel mugveilig. Ach, dat zien we dan morgen weer wel…
Even snel boodschappen gedaan, de kleren uit de koffers gehaald en wat gegeten -> gehaald bij Naskip, en je zou denken dat dit iets van nasi met kip is, maar nee, het is ordinaire friet met kip…ook lekker!


Eerste dag 24-9-2008 17.13 lokale tijd
De volgende ochtend heeft Marijke weer het geluk gehad om kennis te maken met de eerste kakkerlak in de wc. Maar gillen was er niet bij, omdat het 6 uur in de ochtend was. Achteraf gezien had dat gillen best gekund, want iedereen bleek klaarwakker te zijn. Bij het ontbijt merkte Yvon al gauw dat de muggen het op haar gezien hebben. Ze wordt continu gestoken. Bij Marijke gaat het in een lager tempo.
Vanochtend kwam Marijke erachter dat ze haar telefoon kwijt was. Marijke zou Marijke niet zijn of ze laat haar telefoon ergens liggen. Hij lag nog in de auto van Wim van gisterenavond, onder de stoel…daar kwam ze weer goed vanaf.
Na een koude, maar lekkere douche, zijn we de stad in geweest om nog wat dingen zoals simkaarten en schoonmaakmiddelen te kopen. Ze hebben hier zelfs een Blokker. Nagefloten, hoofden uit de autoramen, getoeter, jaja, we zijn een echte bezienswaardigheid hier! Schoenen en kleding zijn hier erg goedkoop, niet verkeerd!
Wim was zo aardig om de telefoon van Marijke naar de stad te brengen. Hij heeft meteen een boottocht voor ons geregeld voor volgende week dinsdag. Gegarandeerd dolfijnen, dat moeten we nog zien.
Na het winkelen hebben we taxi Muntje gebeld. We moesten ook nog boodschappen doen, dus hij bracht ons eerst naar een grote supermarkt. Het zoeken naar de juiste producten duurde langer dan verwacht, maar de taxi bleef gelukkig wachten.
Meneer Abrahams heeft de klamboe opgehangen en we hebben nog wat mankementen aan hem doorgegeven. Zo liep het doucheputje steeds over. Maar Meneer Abrahams had het probleem al snel verholpen, een dot haren was de oorzaak. We hebben de sleutels gekregen en weten nu hoe het alarm werkt. Het huis is heel goed beveiligd met een geavanceerd alarmsysteem en tralies. We voelen ons hier erg veilig.
Vanavond lekker uit eten en dan is de eerste echte dag in Suriname weer voorbij.

Ons postadres is:
Kennedy Stichting
t.a.v. (onze naam)
Verlengde Gemenelandsweg 18 D
Paramaribo
Suriname

Onze Surinaamse telefoonnummers zijn:
Yvon: 005978728876
Marijke: 005978729762

Liefs,
Marijke en Yvon